سید اسماعیل میرباقری طباطبایی سال ۱۳۳۸ در هرازجان به‌دنیا آمد. در سال ۵۶ در حالیکه ۱۸ساله بود در جریان انقلاب ضدسلطنتی با کتب سازمان آشنا شد. او که دانشجوی رشته فیزیک در دانشگاه تهران بود در بخش دانشجویی فعالیت تمام وقت داشت و در تظاهرات و فعالیتهای تبلیغی در فاز سیاسی شرکت داشت.
بعد از سی خرداد ۶۰ با تغییر وضعیت، او نیز مجبور به زندگی مخفی شد. در شهریورماه در یک مراجعه به خانه مورد شناسایی مزدوران قرار گرفت اما حین فرار از چنگ مزدوران به محاصره افتاد و دستگیر شد.
بعد از سی خرداد ۶۰ با تغییر وضعیت، او نیز مجبور به زندگی مخفی شد. در شهریورماه در یک مراجعه به خانه مورد شناسایی مزدوران قرار گرفت اما حین فرار از چنگ مزدوران به محاصره افتاد و دستگیر شد.
در زندان به‌مدت ۲سال در شکنجه‌گاه اوین زیر وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفت ولی مقاومت کرد و هیچ اطلاعاتی نداد. او در بیدادگاه دژخیمان به ۲سال زندان محکوم شد. وی در اوایل سال۶۲ از زندان آزاد شد اما هم‌چنان آثار زخم شکنجه بر روی پاها و پشت وی تا مدتها باقی بود.
او بلافاصله بعد از آزادی از زندان توانست به مجاهدین وصل شود ولی مجدداً در تاریخ ۱۶شهریور ۶۲ (بهمراه همرزمش مجاهد شهید حسین مشهدی ابراهیم) دستگیر شد. به‌دنبال دستگیری تعداد دیگری از هواداران، مجدداً مورد شکنجه و بازجویی قرار می‌گیرد و ممنوع‌الملاقات می‌شود و نهایتاً در یک محاکمه دیگر، اسماعیل به ۱۲سال زندان محکوم شد.
او بلافاصله بعد از آزادی از زندان توانست به مجاهدین وصل شود ولی مجدداً در تاریخ ۱۶شهریور ۶۲ (بهمراه همرزمش مجاهد شهید حسین مشهدی ابراهیم) دستگیر شد. به‌دنبال دستگیری تعداد دیگری از هواداران، مجدداً مورد شکنجه و بازجویی قرار می‌گیرد و ممنوع‌الملاقات می‌شود و نهایتاً در یک محاکمه دیگر، اسماعیل به ۱۲سال زندان محکوم شد.
سرانجام مجاهد سربه‌دار اسماعیل میرباقری در سن ۲۹سالگی در زندان اوین و در روز ۷مرداد۱۳۶۷ در برابر هیأت مرگ، از موضع مجاهدی خود دفاع کرد و با شعار مرگ بر خمینی و زنده‌باد رجوی، بر طناب دار بوسه زد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر