با یاد مجاهد شهید سیداحمد حسینی

 

محل تولد: شیراز

شغل: -

سن: ۳۰

تحصیلات: -

محل شهادت: شیراز

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

احمد کوچکترین فرزند یک خانواده شیرازی بود، بعد از این‌که در شیراز دیپلم گرفت برای تحصیلات مذهبی راهی قم شد.

اما به سرعت دریافت که در آن‌محیط جایی برای تعالیم پاک اسلامی باقی نمانده است، آنجا را ترک و به تهران رفت.

او در تظاهرات و قیامهای مردمی همراه با دانشجویان انقلابی شرکت کرد، و  بعد از انقلاب سال ۵۷، به صفوف مجاهدین پیوست و در جنبش ملی مجاهدین شیراز فعالانه شرکت کرد.

بعد از قریب دوسال‌ونیم، فعالیتهای سیاسی و آغاز مقاومت مسلحانه انقلابی به زندگی مخفی روی آورد.

او بعد از ۳۰خرداد ۶۰ در جریان یورش وحشیانه پاسداران به پایگاههای مجاهدین دستگیر شد.

شکنجه‌های وحشیانه دژخیمان رژیم، هرگز خللی در مقاومت و عزم و اراده او ایجاد نکرد. از‌جمله  این که به‌مدت چندهفته او را در زندان سرپا نگاه داشته  بودند،که در اثر این شکنجه دیگر نمی‌توانست روی پاهایش بایستد.

دشمن برای درهم شکستن مقاومت احمد اعلام کرده بود که هیچ‌کس حق ندارد با او حرف بزند، و کسانی که با او ارتباط برقرار می‌کردند مورد آزار و شکنجه‌های وحشیانه قرار می‌گرفتند.

ابتدا او را به ۵سال زندان محکوم کردند و هنگامی که در زندان نتوانستند مقاومت او را در هم بشکنند، دریک محاکمه نمایشی دیگر به بهانه تشکیلات درون زندان، محکومیتش را به ۱۱سال زندان افزایش دادند.

احمد حسینی در شمار نخستین قهرمانان مجاهدی بود که در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ بر‌طنابهای‌دار بوسه زدند.

از نخستین روزهای مرداد سال ۶۷ گفتند که ممنوع‌الملاقات شده است، اما چندی بعد ضمن تحویل دادن مختصری از وسایل او به خانواده‌اش  خبر دادند که اعدامش کرده‌اند.

ابتدا محلی را در گورستان دارالرحمه شیراز به‌عنوان محل دفن احمد به خانواده‌اش نشان دادند، اما بعد از چند هفته وانمود کردند که اشتباه شده است و محل دیگری را به‌عنوان محل دفن احمد به خانواده‌اش معرفی کردند.

 اما اجازه ندادند که خانواده هیچ‌مراسم ختم و ترحیمی برای فرزند شهیدشان برگزار کنند.

کارکنان گورستان دارالرحمه گفته‌اند همه شهیدان قتل‌عام سال ۶۷ را در گورهای جمعی به خاک سپرده‌اند و هیچ‌یک از قبرهایی که به خانواده‌ها نشان داده‌اند واقعی نیست.