گلبانگ سربلندی ـ گفتگو با پروین فیروزان

 

پروین فیروزان:

در ۲۵مرداد سال ۶۰ دستگیر شدم ۹سال و نیم در زندانهای اوین، قزل‌حصار و گوهردشت بودم. یکی از شاهدان قتل‌عام خواهران مجاهدم در زندان اوین هستم. 

زمان قتل‌عام ما در اوین در ساختمانی موسوم به آموزشگاه بودیم که سه طبقه داشت در اوایل مرداد ماه روزنامه‌ها، ملاقات و هواخوری قطع شد. تلویزیون‌ها را از بند خارج کردند. و هر گونه ارتباط ما با بیرون قطع شد.

روز ۵مرداد بود ساعت ۱۱شب بلندگو به‌طور ناگهانی به صدا درآمد و خواهران مجاهدم زهرا فلاحتی، محبوبه حاج علی و سهیلا محمد‌رحیمی و فروغ را صدا کردند. برای ما عجیب بود که ساعت ۱۱شب با کلیه وسائل! آنجا احساس کردیم شرایط غیرعادی شده. فردای آن روز سری سری بچه‌ها را با کلیه وسائل از بند صدا می‌کردند و خارج می‌شدند.