اسماعیل نورمحمدیان؛ جوانی که در شکنجه‌گاه‌ها قد کشید و در قتل‌عام ۶۷ سربدار شد

 

محل تولد: تهران

شغل: -

سن: ۲۶

تحصیلات: دبیرستان

محل شهادت: تهران

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

«سرشار از عاطفه و مسئولیت، پرتحرک و استوار؛ او اسماعیل بود، رزمنده‌ای که حتی در سخت‌ترین روزهای اسارت به فکر هم‌بندانش بود.»

اسماعیل نورمحمدیان، مجاهدی از نسل ایستادگی، در تهران متولد شد و با وجود سن کم، به صفوف مبارزه علیه ستمگران پیوست. او در ۲۲ خرداد ۱۳۶۱ دستگیر شد و پس از تحمل شکنجه‌های وحشیانه، ابتدا به اعدام محکوم گردید. در ادامه، حکم او به حبس ابد و سپس به ۱۵ سال زندان تقلیل یافت.

در زندان، اسماعیل از پای ننشست و با روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر به یاری دیگر زندانیان شتافت. او که در ورزش‌های رزمی مهارت داشت، تلاش می‌کرد تا این فنون را به هم‌بندان خود آموزش دهد. دلسوزی و مهربانی او زبانزد دیگر زندانیان بود؛ به ویژه در سال ۱۳۶۵ که شیوع بیماری آنفولانزا زندان را در برگرفت، اسماعیل با تمام توان به پرستاری از بیماران پرداخت و مسئولیت را بر شانه‌های خود حس کرد.

در برنامه‌های تشکیلاتی و مراسم‌های مخفیانه بند، اسماعیل نورمحمدیان حضوری پرشور و فعال داشت. در فروردین ۱۳۶۶ به بند ۳ زندان اوین (مختص زندانیان با حکم بالای ده سال) منتقل شد و همچنان بر سر عهد و پیمان خود با آزادی و عدالت ایستاد.

سرانجام در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، اسماعیل، این میلیشیای قهرمان، پس از ۶ سال اسارت، سرفراز و سربدار شد. رژیم جنایتکار حتی از تحویل پیکر پاکش به خانواده‌اش خودداری کرد و مانع برگزاری هرگونه مراسم عزاداری برای او شد.

نام و یاد اسماعیل نورمحمدیان به‌عنوان نمادی از عشق به انسان و ایستادگی در برابر ستم، در قلب تاریخ و مبارزات آزادی‌خواهانه این سرزمین جاودانه خواهد ماند.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد.