اسماعیل حسینی؛ مجاهدی که با پایداری‌اش حماسه‌ای از وفا و مقاومت آفرید

 

محل تولد: تهران

شغل: کارمند بیمارستان سینا

سن: ۳۰

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: گوهردشت کرج

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

محل زندان: گوهردشت کرج

«حسرت یک کلمه علیه آرمان‌هایش را بر دل دژخیمان گذاشت؛ این بود اسماعیل حسینی، صدای زنده‌ای از مقاومت و وفا به پیمان.»

سید اسماعیل حسینی، متولد ۱۳۳۷ در تهران، کارمند بیمارستان سینا بود که از جوانی، مبارزه علیه استبداد را برگزید. او پس از قیام ضدسلطنتی، با دیدن خیانت‌های خمینی به آرمان‌های انقلاب، راه آزادی را در سازمان مجاهدین خلق ایران یافت و از سال ۱۳۵۸ فعالیت مبارزاتی خود را آغاز کرد.

در موج دستگیری‌های آبان ۱۳۵۹، اسماعیل دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. روحیه شاد و پرشور او در زندان، نه‌تنها انگیزه‌ای برای همرزمانش بود، بلکه خشم شکنجه‌گران را نیز برمی‌انگیخت. او در قزلحصار، مسئولیت تأمین نیازهای اولیه زندانیان را با کمترین امکانات به عهده گرفت و تحت سرکوب وحشیانه دژخیمان ایستادگی کرد.

زمانی که در ۲مهر ۱۳۶۱ به زندان گوهردشت منتقل شد، بیش از ۳۰ ماه را در انفرادی سپری کرد؛ اما شکنجه‌های جسمی و روحی هرگز نتوانست او را به زانو درآورد. در اوج فشارها و شکنجه‌ها، اسماعیل گفته بود:

«اگر آزاد شدی، به مسعود بگو که اسماعیل تا آخرین نفس و آخرین قطره خون، بر سر پیمانش ایستاده است.»

او به دوستانش هشدار داده بود که خمینی راهی جز کشتار ندارد؛ یا همه ما را آزاد خواهد کرد، یا همه ما را از بین می‌برد. سرانجام، در مرداد ۱۳۶۷، در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی، به جرم ایستادگی بر مواضع و آرمان‌هایش، به دست جلادان خمینی، سربدار شد.

اسماعیل حسینی، مجاهدی بود که در سخت‌ترین شرایط، ذره‌ای از ایمان و تعهدش به آزادی و عدالت کاسته نشد. یاد او و حماسه‌ای که آفرید، در تاریخ مبارزات مردم ایران جاودانه خواهد ماند.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد