عليرضا معبودى، خليل توتونچى، قدرت ولى محمدى، سعيد محمدى، رضا اكرامى نقش، محجوبى، جواد ارشدى، داوودى، سعيد مسعودى، مسعود مسعودى، محسن ميرزايى، فرج نبوى، طاهر (اهل ميانه)، حسن فضلى، كمال عتيقه چى، حريرى، سجاد برارى و...
وسايلتونو جمع كنين ميخوايم ببريمتون حليم خورى!
دقايقى بعد پاسداران مزدور، با شتاب و قهقهه آنها را با 3مينى بوس به خارج از شهر بردند.
زندانيان را به روستاى حسن آباد در غرب زنجان برده و همانجا به تيربار بستند.
بعد جنازه ها را به قبرستان بالاى زنجان واقع در خيابان دباغها منتقل كردند.
(قابل ذكر است كه در زنجان ۲قبرستان وجود دارد، قبرستان پايين و قبرستان بالا.)
نگهبان قبرستان گفت : شب ديدم ماشينهاى زيادى وارد قبرستان شدند و در ۳نقطه گودال بزرگى كندند بعد با ۳ماشين جنازه ها را به گودالها ريختند. من با فانوس جلو رفتم و گفتم چكار ميكنيد؟
آنها مرا از محوطه دور كرده و گفتند برو اطاقت و ضمنا چيزى هم نديدى ها.
نگهبان گفت: بعد با ۳ماشين ديگر روى جنازه ها آهك ريختند. فرداى آن شب تلخ به محل دفن اين شهدا رفتم و دست يكى از اين عزيزان را ديدم كه با لباس و بيرون از خاك است، كمى زمين را كندم و دست را زير خاك گذاشتم... دست يك دختر بود.
نگهبان قبرستان كه شاهد اين جنايت ضدبشرى بود بعد از مدتى فوت ميكند. هنوز هيچكس نميداند مرگ نگهبان طبيعى بوده يا او را كشتند!
شخصى ميگفت بعد از يكسال هنوز آثار آهك روى زمين ديده ميشد.
يكى از مادران شهدا ميگويد شنيده بوديم بچه ها را آنجا دفن كردند لذا با ساير مادران ميرفتيم آنجا و مينشستيم و فاتحه ميخوانديم.
بعدها آنجا را كاملا صاف كردند و براى اين كه تمام آثار شهيدان و گورستان را محو كنند از سال ۱۳۸۱ در همين محل افراد معمولى را دفن كردند.
آمار شهیدان را دقیق نمی‌دانیم برخی می‌گویند ۴۸نفر و بعضی می‌گویند ۵۱نفر بودند. البته می‌دانیم که ۳مینی‌بوس برای انتقالشان اختصاص دادند.
0 نظرات:
ارسال یک نظر