مجاهد شهید محمداسماعیل کردجزی (بهزاد)

 

محمداسماعیل کردجزی سال ۱۳۳۵ در بندرگز متولد شد. او کارمند بیمه بود. محمد اسماعیل در انقلاب ضدسلطنتی دوشادوش دیگر جوانان و مردم ایران نقش فعالی داشت. بعد از انقلاب به مجاهدین پیوست. وی بعد از تحمل سالها شکنجه و زندان در سال۶۷ و در جریان قتل‌عام سی هزار زندانی سیاسی در ساری تیرباران شد. 
او در دوران اسارت این شعر را بسیار زمزمه می‌کرد:
سیصد گل سرخ و یک گل شمعدانی
ما را ز سر بریده می‌ترسانی؟
گر ما ز سر بریده می‌ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم
ـ ما صد هزارانیم ـ ما بی شمارانیم
بعد از اعدام محمد اسماعیل، پدر و مادرش در «گز» و «بندرگز» به‌طور همزمان مراسمی را ترتيب دادند و وسایل پذیرایی محدودی را تدارک  دیدند. مادرش می‌گفت:« باتوجه به جو خفقانی که در منطقه حاکم بود ما فکر نمی‌کردیم کسی از ترس، جرأت آمدن به مراسم را داشته باشد، اما جمعیت زیادی برای بزرگداشت این شهید مهربان و صمیمی آمده بودند».
مادرش مدتی بعد از شهادت پسر از کمر فلج شده و چند سال بعد بر اثر سکته درگذشت. پدرش نیز تعادل روحی خود را از دست داد و بعد از مدت کوتاهی درگذشت.

از این مجاهد قهرمان چند کاردستی گرانبها به یادگار مانده که نقاشی و دستخط یادگاریش بر روی آلبوم دست‌ساز خودش در زندان ساری است.
این شعر بر روی تابلویش نقش بسته است:
آری آری زندگی زیباست 
زندگی آتشگهی پاینده پابرجاست
گر بیفروزیش
رقص شعله‌اش در هر کران پابرجاست
ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست

آری او برای زیبایی زندگی مردمش خود را بسان شمعی برافروخت که شعله‌های سرکشش همچنان هر کوی و برزنی را روشن ساخته است و مشعل هدایت نسلهای جوان بعد از خود گشته است.

با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
https://t.me/shahidanAzadai96