محل تولد: تهران
شغل: -
سن: ۳۰
تحصیلات: دانشجو
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
محل زندان: اوین
عفت اسماعیلی ایوانکی در سال ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. او دانشجوی سال آخر رشته حقوق بود و از همان دوران دانشجویی فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرد. قبل از انقلاب ضدسلطنتی، او در تظاهرات دانشجویی علیه رژیم شاه شرکت می‌کرد. پس از انقلاب سال ۵۷، عفت به انجمن دانشجویان مسلمانِ هوادار سازمان مجاهدین خلق پیوست و در تمامی فعالیت‌های سیاسی سازمان پس از انقلاب ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ تا مقطع ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ حضور داشت.
وصیت‌نامه تاریخی
عفت در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۶۰ در وصیت‌نامه خود نوشت:
"به‌نام خدا و به‌نام خلق قهرمان ایران و به‌نام تمامی شهدای در خون طپیدهٔ تاریخ بشریت... این پرچم سرخ در دست ماست و این دست از سختی‌ها باکی ندارد. چون این دست، دست یک مجاهد خلق است... شهادت دریچه‌ای است به‌سوی روشنایی، بسوی آزادی."
دستگیری و زندان
در شب ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، پس از سرکوب خونین تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم، عفت در حالی که تلاش می‌کرد از منطقه عشرت‌آباد دور شود، دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. او دوران اسارت خود را در زندان‌های مختلف، از جمله قرنطینه واحد ۱ اوین، قزل‌حصار و گوهردشت، سپری کرد. یکی از همبندانش درباره او می‌گوید:
"عفت بسیار منطقی و اهل مطالعه بود. او قرآن، نهج‌البلاغه و کتاب‌های پدر طالقانی را چندین بار خوانده بود. چهره‌ای خندان داشت و عشق او به سازمان مجاهدین خلق و برادر مسعود، از او یک الگوی مبارزه ساخته بود."
نامه‌هایی از زندان
عفت در نامه‌ای به خانواده‌اش در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۶۶ نوشت:
"رنج دوری سخت است اما می‌توانیم دریچه‌های قلبمان را به روی خاطرات گذشته باز کنیم... یاد خدا را همواره در قلبتان زنده نگاه دارید و در سختی‌ها تنها از او مدد گیرید."
در نامه دیگری به تاریخ ۴ آبان ۱۳۶۵، چنین نوشت:
"گاهی در زندگی لحظاتی پیش می‌آید که با یک غفلت تمامی هستی انسان از بین می‌رود. امیدوارم شما از آن دسته‌ای باشید که بتوانید از این لحظات سرنوشت‌ساز موفق بیرون آیید."
شهادت در تابستان ۱۳۶۷
در تابستان سال ۱۳۶۷، عفت در برابر هیأت مرگ خمینی قرار گرفت. زمانی که از او خواسته شد هویت مجاهدی خود را انکار کند، قاطعانه پاسخ داد که "مجاهد سر موضع است." یکی از همرزمان او می‌گوید:
"زمانی که من از زندان آزاد شدم، به عفت عفو خورده بود و حکمش از ۱۵ سال به ۷ سال کاهش یافته بود. اما او حاضر به انکار هویت مجاهدی خود نشد و در جریان قتل‌عام ۱۳۶۷ به شهادت رسید."
میراث ماندگار
عفت اسماعیلی نمونه‌ای از ایستادگی و ایمان به آرمان‌های آزادی و عدالت بود. عشق و محبت او به انسان‌ها در تمامی نوشته‌هایش موج می‌زد. او با خون خود نشان داد که مبارزه برای آزادی، مرزها و محدودیت‌ها را درهم می‌شکند و به نسل‌های آینده امید می‌بخشد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر