حماسه باشکوه تسلیم ناپذیری و ایستادگی از قتل عام۶۷ تا قتل عام اشرف

قتل عام اشرف، حماسه بزرگ شرف و ايستادگی
در روز ۱۰ شهریور سال  ۹۲ در اشرف، دشمن به‌دنبال نابودی یا ضربه جدی به مجاهدین بود. در منطق رژيم مانند منطق جدش يزيد؛ يا «تسليم» بود يا «مرگ» و ديگر هيچ!. اما آنچه در دهم شهریور اتفاق افتاد، تابلوی درخشانی از تسلیم ناپذیری و مقاومت به هر قیمت بود که به جای نابودی، شکوفایی؛ به جای تسلیم و وادادگی، انگیزش و برانگیختگی؛ به جای پس‌رفت و توقف، جهش و اعتلا؛ و به جای ضربه، حماسه‌یی درخشان خلق شد و راه و رسم اشرف را جاودان کرد. 

در دهم شهريور اسطوره اشرف، به حماسه ماندگار تاریخ ایران و خلقهای جهان تبديل شد و در امتداد همان حماسه سی هزار شهيد قتل عام سال ۶۷ يك پيام روشني را به مردم ايران رساند و اينكه از خون مجاهدین، شعله ها برمی‌خیزد و گريبان رژیم ضدبشری را  گرفته و دودمانش را خاکستر می‌کند.
حماسه دهم شهريور سراسر، ایستادگی و دفاع فرزندان مجاهد اين برز و بوم از آرمان آزادی بود؛. اين حماسه راه خود را باز كرد و پیامش از دیوارهای زندان گذشت، از ميان طوفاني از دود و دم شيطان سازي رژيم بر عليه مجاهدين گذشت  و روح مقاومت و جنگندگی را تا اعماق جامعه با خود به همراه برد. پیامش پرده‌های یأس و بی‌اعتمادی و ایدئولوژی بی‌هزینگی را ‌سوزاند و امید و باور و مقاومت را پراكند. پیامش زبونی و ترس و شکنندگی دشمن را آشکار كرد؛ پيامش اين بود كه آرمان  آزادی با هر بهايي كه بخواهد بايد محقق شود و خواهد شد و موكب آزادي تا رسيدن به منزل مقصود سر باز ايستاندن ندارد.
دشمن تصور می‌کرد که با اعدام جمعی و قتل عام ۵۲ قهرمان بي سلاح در اشرف، مي تواند تهدید مجاهدين را حذف يا خنثي كند؛  همانگونه كه فكر مي كرد كه مي تواند خون سي هزار قتل عام شده سال ۶۷  را بپوشاند و جامعه را در سرما و انجماد ابدي فروبرد؛ اما برخلاف خواست آنها، اين خون ها جوشيدند و اكنون از آن خونها رودها و سيلاب ها به راه است و مي رود تا كاخ ولايت خامنه اي كه بر روي همين خونها استوار است را از بيخ و بن بركند.