در سال ۶۴ در زندان قزلحصار يكبار با او در رابطه با مسائل انقلاب ايدئولوژيك صحبت مى‌كردم. با اين كه در زمان شروع انقلاب ايدئولوژيك درونى مجاهدين در زندان بود اما درك روشنى از مسأله داشت. او مى‌گفت: «مسأله هر‌چه باشد مربوط به رهبرى و پيشبرد امر انقلاب است».
پرويز با تمام وجودش به برادر مسعود اعتقاد داشت و مى‌گفت: «ايمان دارم تا زمانى كه مسعود هست، انقلاب ما نه تنها به‌بيراهه كشانده نمی‌شود، بلكه هميشه راه تكامل و پيشرفت را خواهد پيمود».
در گزارش ديگرى از همبندانش آمده‌است: «پرويز شاعرى با احساس و يكى از بچه‌هاى مقاوم در زندان بود. او مدتها در قفس بود. در عيد سال۶۵ مقاله‌يى را كه نشريه مجاهد در سالهاى گذشته در بارهٌ حاجى فيروز چاپ كرده بود، به‌صورت نمايشنامه نوشت و بچه‌ها آن را اجرا كردند».
0 نظرات:
ارسال یک نظر