محل تولد: اصفهان
سن: ۲۶
تحصیلات: دانشجو
محل شهادت: اصفهان
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
در تاریخ پرغوغای مقاومت مردم ایران، هستند نامهایی که با ایستادگی و ایمانشان، دیوارهای ظلم را لرزاندند. فردوس حبیب اخیاری، مجاهد قهرمان خلق از شهر اصفهان، یکی از همان نامهاست. صدای فریادهای «یا علی» او در اتاقهای شکنجه و رد پای مقاومتش در خیابانهای داغ و خفقانگرفته ایران، حکایت از نسلی دارد که تا آخرین قطره خون ایستادند تا فردا را روشن کنند.
فردوس در سال ۱۳۴۱ در شهر اصفهان، قلب فرهنگی ایران، به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در همین شهر گذراند و پس از آن، در رشته روانشناسی در دانشگاه آزاد رودهن به تحصیل ادامه داد.
در سالهای پرتبوتاب قیام مردمی علیه سلطنت پهلوی، وقتی هنوز نوجوانی ۱۶ ساله بود، در صفوف تظاهرکنندگان علیه شاه خائن شرکت داشت. آشنایی با آرمانهای سازمان مجاهدین خلق ایران، مسیر زندگی او را روشن کرد؛ مسیری که با آگاهی، شجاعت و پایداری، تا به آخر پیمود.
پس از پیروزی انقلاب، فردوس به جمع هواداران سازمان پیوست و در بخش دانشآموزی و سپس دانشجویی فعالیتهایش را ادامه داد. با شروع موج سرکوب در خرداد ۱۳۶۰، فردوس در پایگاهی در خیابان حسینآباد اصفهان هنگام تکثیر اطلاعیههای سازمان، مورد هجوم پاسداران قرار گرفت. اما با تسلی، درایت و شجاعتی حیرتانگیز، همه همرزمان خود را از مسیر پشتبام خارج کرد و خودش، دستگاه تکثیر را زیر چادرش پنهان کرده و با تاکسی محل را ترک نمود. این اقدام دلیرانه، پایگاه را از خطر نابودی نجات داد.
او در تظاهرات تاریخی ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، همراه هزاران تن از مجاهدین، فریاد اعتراض علیه سرکوب را سرداد و پس از سرکوب خونین تظاهرات، به مبارزه مخفی پیوست و در یکی از هستههای مقاومت سازماندهی شد.
در سال ۱۳۶۳، برای نخستین بار دستگیر شد، اما به دلیل نبود مدارک، آزاد گردید. پس از آزادی، مجدداً به فعالیت برگشت و در سال ۱۳۶۴، در رودهن بار دیگر دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. در آنجا، تحت شکنجههای وحشیانه پاسداران قرار گرفت. شقاوت شکنجهگران تا جایی پیش رفت که برادر مجاهدش را پشت در اتاق شکنجه آوردند تا شاید قلب او را بلرزانند؛ اما صدای رسا و محکم «یا علی یا علی» فردوس، بند دل دشمن را لرزاند. بعدها، در صحنهای تکاندهنده، خواهرش او را با پاهای متلاشی و غرق در خون در اتاق بازجویی ملاقات کرد.
پس از یکماه بازجویی و شکنجه، فردوس به زندان دستگرد اصفهان منتقل شد و تا سال ۱۳۶۷، همچنان در اسارت باقی ماند. در ابتدای سال ۱۳۶۷، با پایان دوران محکومیتش آزاد شد، اما حتی لحظهای آرام ننشست. او بلافاصله تصمیم گرفت به ارتش آزادیبخش ملی ایران بپیوندد، اما در این مسیر نیز بار دیگر دستگیر و به زندان بازگردانده شد.
و سرانجام، در قتلعام وحشیانهی تابستان ۱۳۶۷، فردوس حبیب اخیاری نیز همراه با هزاران زندانی سر موضع دیگر، سربلند و استوار در برابر جلادان ایستاد و سربدار شد؛ بهسان درختی تنومند که با خون خود ریشههای آزادی را سیراب کرد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر