طیبه خسروآبادی ۲۶ساله و متولد سبزوار بود. طیبه در اوایل سال ۶۱ دستگیر شده بود. او به طور مادرزادی از دو پا فلج بود و به سختی راه می‌رفت. اما همیشه در برابر سختیها و مشکلات که قرار می‌گرفت می‌گفت: «من انتخابم را کرده‌ام. غیر از جایی که مجاهدین باشند برایم جهنم است».
او در تمام درگیریها و اعتصابها نقش فعالی داشت و در سال ۶۷ در حالی که حکم زندانش مدتها بود تمام شده بود، در زندان اوین به دار آویخته شد.
گزارش يكى از همبندى‌هاى طيبه خسروآبادى:وقتى طيبه خسروآبادى و ۲خواهرى كه تعادل روحى شان را در زندان و زیر شکنجه از دست داده بودند را صدا کردند، احتمال اعدام همه بچه‌ها در ذهنمان كمتر شد چون طیبه خسروآبادی مادرزاد معلول بود و مدت محكوميتش هم تمام شده بود. صد درصد مطمئن بوديم اينها را به دليل وضعيت جسمى‌شان اعدام نمى‌کنند. بنابراين دنبال يافتن محل و بند و سلولى بوديم که ممکن بود اين خواهران را به آنجا منتقل کرده باشند. اصلأ به لايه‌هاى صدم ذهنمان هم نمى‌زد که اينها هم مشمول درنده خويى خمينى شده و اعدام شده باشند.
يكي از زندانيان مي‌گويد وقتي از دژخيمان سئوال مي‌كرديم كه وقتی حكم تمام شده چرا آزاد نمی‌كنيد طيبه را نشان می‌داد و می‌گفت شما را آزاد كنيم؟ اين يكی امروز برود فردا توی مرز سلاح مي‌گيرد و برادران ما را مي‌كشد.
از اقوام وی شهلا دخترعمه‌اش و مسعود، منصور و اكبر خسروآبادی پسرعمه‌هایش توسط جلادان خمینی به شهادت رسيده‌اند...!
مریم رجوی: آنها در اوج افتخار، به‌دفاع از نام و آرمان رهایی‌بخش خود برخاستند و منش و راه و رسم این جنبش را با تسلیم‌ناپذیری سرشتند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
https://t.me/shahidanAzadai96
0 نظرات:
ارسال یک نظر