از نای گل‌سرخ شنو فريادی:
شیپور بنفشه زد سروش شادی
با رایت گل خواب خزان برهم زن
با نام سپیده: زنده باد آزادی!
محل تولد: تهران
سن: ۳۰
تحصیلات: ديپلم
محل شهادت: کرج
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
محسن از همان ابتداي انقلاب در انجمن توحيدي ارشاد در شرق تهران فعاليت خودش را آغاز كرد. او يكي از كادرهاي فعال در بخش محلات بود. من او را در ۴خرداد۱۳۵۸ براي اولين بار در جنبش خاني‌آبادنو ديدم، ما از انجمن ونك براي توجيه و سازماندهي انتظامات تظاهرات ۴خرداد كه از ميدان راه آهن تا ترمينال خزانه صورت گرفت به آنجا رفته بوديم. محسن نيز با تعداد ديگري از هواداران انجمن توحيدي ارشاد در شرق تهران براي توجيه آمده بود او سرتيم يكي از تيم‌هاي انتظامات تظاهرات و ميتينگ بود. در اين نشست با محسن آشنا شدم و همواره به دليل خصوصيت‌هاي برجسته‌اش ارادت خاصي به او داشتم.
محسن را بارها در نشست‌هاي بزرگ در ستادهاي بنياد علوي و ستاد انزلي ديده بودم، از جمله حمله فالانژها به دفتر بنياد علوي در ميدان وليعصر و يا ميتينگ‌هاي مختلف از جمله كلاسهاي تبيين جهان... آخرين باري كه او را در بيرون زندان ديدم در ميتينگ بزرگ امجديه در حال درگيري با فالانژها كه تلاش داشتند ميتينگ را بر هم بزنند بود، پس از آن ديگر اطلاعي از او نداشتم تا اينكه در تابستان سال۶۰ بعد از بازجويي و دادگاه اول به زندان قزلحصار منتقل شدم در قزل مجدداً محسن را ديدم و متوجه شدم كه او در آذر سال۵۹ دستگير شده بود و بعد از ۳۰خرداد آنها را به قزلحصار منتقل كرده بودند. بعد از سال۶۰ كم و بيش از او اطلاع داشتم اما ملاقات بعدي ام با او در سال۱۳۶۵ زماني بود كه من حكمم تمام شده و از قزلحصار به اوين بند۴ بالا كه بند ملي كشان بود رفتم محسن هم به دليل اينكه سالها ملي‌كش بود از سالن ۳ آموزشگاه به بند۴ بالا آمده بود. او هفت سال مليكشي كرد. در اين دوران محسن يكي از ستونهاي اصلي تشكيلات «پنجاه‌ونهي»ها بود و با شهيد مهشيد رزاقي، اسماعيل حسيني، مهرداد فرزانه، نادر لساني و... در تشكيلات بند بودند، او در 3 اعتصاب غذا طي سالهاي۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ كه به منظور ورزش جمعي در آموزشگاه و همچنين در بند۴ بالا كه در آن دوران تابو شكني محسوب مي‌شد شركت داشت. من با محسن در بند۴ بالا از ارديبهشت۱۳۶۶ تا ۲۰آذر همان سال هم‌بند بودم و بعد از دو هفته آزاد شدم. اين آخرين ديدار من با دوست عزيزي بود كه از روزي كه در ۴خرداد۱۳۵۸ او را در جنبش خاني‌آباد ديدم همواره به دوستي با او مفتخر بودم. خبر شهادت او را بعد از عمليات فروغ جاويدان در تماسي كه با خانواده داشتم شنيدم در اين تماس متوجه شدم كه تمامي هم‌بنديان سابقم كه همة آنها سالها از پايان محكوميت‌شان گذشته بود در قتل‌عام زندانيان سياسي در سال۶۷ به شهادت رسيدند!
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر