محل تولد: روستای بنوان از توابع گلپایگان
سن: ۲۹
تحصیلات: دانشجو
محل شهادت: اصفهان
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
در وجود ما حقیقتی است که اگر ۱۰۰ سال هم در زندان بمانیم هر روز بشاشتر و قویتر میشویم
هوشنگ اعظمی مظهر اراده مجاهد خلق در زندان بود. او سال۱۳۵۹ در فاز سیاسی، دستگیر شد و هیچ جرمی نداشت. جرم هوشنگ ایستادگی و مقاومت در زندان بود. جرم او ماندن بر سر اصول و مرزبندیاش با رژیم جنایتکار خمینی و نظام شکنجه و اعدام بود. جرمش ایمان به آرمانش بود. مزدوران جنایتکار خمینی ضدبشر، هوشنگ را بهخاطر اعتقاداتش به حبس ابد محکوم کردند سپس در جریان قتلعام ۶۷ بهدار آویختند.
هوشنگ اعظمی، در سال ۱۳۳۷ در گلپایگان متولد شد. او دانشجوی رشته بانکداری انستیتو تکنولوژی بازرگانی دانشگاه تبریز و از فعالان جنبش دانشجویی و عضو سازمان مجاهدین خلق در شهر تبریز بود.
وی در سال۱۳۵۹ دستگیر و در سال۱۳۶۰ در بیدادگاه دژخیمان خمینی ضدبشر به حبس ابد محکوم شد. در سال ۶۱ از زندان تبریز به زندان اصفهان منتقل گردید (خانوادهاش در اصفهان سکونت داشتند پدرش خدمتگزار در مدرسه بود که بهدلیل هواداری هوشنگ از سازمان مجاهدین، پدر را از مدرسه اخراج کردند).
هوشنگ از مجاهدان مقاوم در زندان بود که مورد خشموکین مزدوران سفاک خمینی قرار داشت و دژخیمان پیوسته منتظر فرصت و بهانهای برای اعدام او بودند.
صفا و سادگی و بردباری و روحیه بالای هوشنگ از ویژگیهای انقلابی و مجاهدی او بود. در اولین برخوردها این روحیه او جلب نظر میکرد. پیوسته در زندان به سایر همرزمانش روحیه میداد و صحبتهای انگیزاننده شهید والامقام موسی خیابانی را تکرار میکرد.
پاسدار جنایتکاری در برابر مقاومت زندانیان در راهرو بند رو به زندانیان تهدید کرد و گفت: آنقدر شما را اینجا نگه میداریم که بپوسید. هوشنگ جسور بلافاصله جواب داد «در ما حقیقتی است که اگر ۱۰۰ سال هم در زندان بمانیم هر روز بشاشتر و قویتر میشویم».
آری هوشنگ با عشق سرشار به برادر مسعود و آرمان سازمان مجاهدین پشتگرم بود و این سرخرگ وصل به جنبش مقاومت سراسری ایران بود که از او مجاهدی استوار و مقاوم ساخته بود. بهطوریکه فشار سالیان شکنجه در زندان به ایمانش افزوده و ارادهاش را در وفای به پیمان صیقل زده بود.
هوشنگ مظهر اراده مجاهد خلق در زندان بود. او سال۱۳۵۹ در فاز سیاسی، دستگیر شد و جرمی نداشت. جرم هوشنگ ایستادگی و مقاومت در زندان بود. جرم او ماندن بر سر اصول و مرزبندیاش با رژیم جنایتکار خمینی و نظام شکنجه و اعدام بود. جرمش ایمان به آرمانش بود. مزدوران جنایتکار خمینی ضدبشر، هوشنگ را بهخاطر اعتقاداتش به حبس ابد محکوم کردند سپس در جریان قتلعام ۶۷ بهدار آویختند.
در بخشی از خاطرات آقای فرخ حیدری یکی از همبندانش که بازمانده قتلعام ۶۷ در اصفهان است آمده است، هوشنگ در زندان اصفهان از مجاهدین مقاوم و سرموضع بود که پاسداران وحشی بهخاطر مواضع و روحیه بالایش، روی او حساس بودند. با توجه به تجربیاتش از زندان تبریز و آموزشهای سیاسی و ایدئولوژیک مجاهدین و تبیین جهان مسعود، با برخی از بچههای همبندش کار میکرد. او انسانی معتقد و موحّد بود و به شعائر دینی اهمیت خاصی میداد. با پاسداران بند مرزبندی قاطع داشت.
هوشنگ در تمام دوران زندان در اصفهان، با محدودیتهای تنبیهی مواجه بود و نهایتاً در اواخر سال ۶۴ نیز همراه با دهها زندانی مقاوم دیگر به بند ۵ «بند مغضوبین» با سلولهای دربسته منتقل شد. تا زمان قتلعام سراسری زندانیان در سال۶۷ کماکان در شرایط طاقتفرسا در خط مقدم مقاومت زندانیان ایستادگی کرد و کوتاه نیامد. هوشنگ بزرگمردی شریف بود. اولین برخوردم با او در بند زندان، همواره خودم را مدیون و شرمندهٔ گذشت و بزرگواریهای او میدانم... مجاهد خلق هوشنگ اعظمی بهعنوان قدیمیترین زندانی با ۸ سال سابقه زندان، بهخاطر تسلیم نشدن در مقابل فاشیسم مذهبی محکوم به اعدام شد و سرفرازانه و در اوج اعتقاد بر سر موضع بودن، توسط دژخیمان سربدار شد.
یاد و نامش جاودان و راه و آرمانش پر رهرو باد
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر