برگ‌های بی‌خزان ـ پروین فیروزان

 

از شاهدان قتل‌عام زندانیان سیاسی سال۶۷ ـ اوین

من پروین فیروزان هستم در ۲۵مرداد سال ۶۰ دستگیر شدم ۹سال و نیم در زندانهای اوین، قزل‌حصار و گوهردشت بودم. یکی از شاهدان قتل‌عام خواهران مجاهدم در زندان اوین هستم.

زمان قتل‌عام ما در اوین در ساختمانی موسوم به آموزشگاه بودیم که سه طبقه داشت در اوایل مرداد ماه روزنامه‌ها، ملاقات و هواخوری قطع شد. تلویزیون‌ها را از بند خارج کردند. و هر گونه ارتباط ما با بیرون قطع شد. روز ۵مرداد بود ساعت ۱۱شب بلندگو به‌طور ناگهانی به صدا درآمد و خواهران مجاهدم زهرا فلاحتی، محبوبه حاج علی و سهیلا محمد‌رحیمی و فروغ را صدا کردند.

برای ما عجیب بود که ساعت ۱۱شب با کلیه وسائل! آنجا احساس کردیم شرایط غیرعادی شده. فردای آن روز سری سری بچه‌ها را با کلیه وسائل از بند صدا می‌کردند و خارج می‌شدند. اول بچه‌هایی بودند که حکمهای بالاداشتند. و بعد بچه‌هایی که حکمشون تمام شده بود و بعد خواهرانی که در اتاق دربسته بودند. من هم در اواسط مردادماه به سلول انفرادی رفتم با تعدادی از خواهرانمان به راهرو بند ۲۰۹ که معروف به دادگاه مرگ اوین هست رفتیم.

آنجا چون چشم‌بند داشتیم. اما متوجه شدم سر و صدای زیادی در راهرو و تحرکات زیادی وجود دارد که آخر ما را از راهرو خارج کردند و به سلول انفرادی بر گرداندند. ما تعدادی بودیم که از سلول انفرادی بعد از یک ماه، به اتاقهای دربسته آمدیم و به‌طور باور نکردنی و اعجاب‌آوری دیدیم از ۵اتاق دربسته فقط یک نفر زنده است.