قسمت چهارم و آخر میزگرد با زندانیان هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران در رابطه با وقایع جنبش دادخواهی در زندانهای رژیم دیکتاتور و خونریز آخوندی
سال ۱۳۶۷ (۱۹۸۸ میلادی) در ایران، خاطرهای تلخ و دردناک از خود بهجای گذاشته است. در این سال، هزاران نفر از فعالان سیاسی، زندانیان عقیدتی و افرادی که مخالف رژیم حاکم بودند، در سکوت و بدون دادرسی عادلانه بهقتل رسیدند. این فاجعه که بهعنوان "قتل۶۷" شناخته میشود، لکهای سیاه بر تاریخ معاصر ایران است.
بیشتر این افراد که قربانی شدند، کسانی بودند که از نظر عقیدتی با حاکمیت اختلاف داشتند واز هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران بودند و بسیاری از آنان سالها در زندان بودند، بدون اینکه محکوم به مرگ شده باشند. در آن دوران، خانوادهها در انتظار آزادی عزیزانشان بودند، اما بهجای آن با خبری ناگهانی و ویرانگر مواجه شدند؛ عزیزانشان اعدام شده و پیکرهای آنان بهصورت دستهجمعی و بدون اطلاع خانوادهها به خاک سپرده شده بود.
این کشتار، تنها جنایت علیه افرادی نبود که به دلایل سیاسی در زندان بودند، بلکه بهنوعی حمله به آرمانهایی چون آزادی، عدالت و کرامت انسانی بود. یادآوری و زنده نگهداشتن خاطرهٔ این عزیزان، نهتنها بهمنظور گرامیداشت یاد آنان، بلکه برای تأکید بر اهمیت عدالت، حقوقبشر و پاسداشت انسانیت در هر زمان و مکان است.
از این رو، همواره یاد آنها زنده و جاوید خواهد ماند و درد و اندوه این فاجعه در دل تاریخ حک خواهد شد تا عبرتی باشد برای آینده و نسلی که هرگز نباید از خاطر ببرند که بهای عدالت و آزادی چقدر سنگین است.
0 نظرات:
ارسال یک نظر