سیدرضا هدایتی؛ ستاره‌ای فروزان در قتل‌عام۱۳۶۷

 

محل تولد: لاهيجان

شغل: سبزی فروش

سن: ۲۸

تحصیلات: دیپلم

محل شهادت: گیلان

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

سیدرضا هدایتی، مجاهد شجاع و دلیر از لاهیجان، در سال ۱۳۳۹ به دنیا آمد و با آغاز قیام مردم ایران علیه استبداد شاه، به‌عنوان یک جوان پرشور در تظاهرات و مبارزات مردمی شرکت کرد. او که همواره در جستجوی مسیر درست برای تحقق آرمان‌های انقلاب ضدسلطنتی بود، با سازمان مجاهدین آشنا شد و در آن مسیر قدم نهاد.

پس از پیروزی انقلاب، رضا به‌عنوان یک هوادار فعال سازمان در تهران و در ارتباط با انجمن محلات ونک فعالیت می‌کرد. یکی از همرزمانش که در آن سال‌ها در کنار رضا فعالیت داشته نوشته است:

«رضا یکی از زحمت‌کش‌ترین نفرات در دکه نشریه و کتاب بود. محل فعالیت او بیشتر در خیابان ستارخان تهران بود. او به‌دلیل وضعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده‌اش، با درد اقشار محروم آشنا بود. به‌رغم این‌که به‌دلیل کهولت سن پدرش و مشکلات جسمی او، کارهای مغازه پدرش هم با او بود اما همواره با نشاط و سرحال و بسیار فعال بود به‌نحوی که از این نظر الگوی سایرین بود. او در همه میتینگ‌ها و فعالیت‌های مجاهدین فعالانه شرکت داشت».

رضا که در تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ نیز شرکت داشت، پس از شروع مبارزه مسلحانه انقلابی به زندگی مخفی روی آورد. اما به فاصله کوتاهی توسط پاسداران جنایتکار خمینی دستگیر و روانه شکنجه‌گاه شد. پس از دوران بازجویی و شکنجه، به ۱۵ سال زندان محکوم گردید.

دوران زندان رضا، جلوه دیگری از روحیه و رزم‌آوری و مقاومت او بود. یکی از همبندان رضا در این رابطه نوشته است:

«در سال ۶۱ در بند ۳ واحد ۱ زندان قزلحصار با مجاهد شهید رضا هدایتی با هم بودیم. خنده‌های بلندش در عین مهربانیش، آرام‌بخش بسیاری از دردها بود. بعد از دوران طولانی انفرادی، یک بار دیگر، در فرعی مقابل ۱۶ زندان گوهردشت بهم رسیدیم. در اولین ملاقات وقتی از طرف خانواده‌اش پیراهنی برای او فرستاده بودند با دست و دل‌بازی تمام، آن را به‌من هدیه داد و هر چه گفتم خودت هم که به آن نیازمندی، قبول نکرد. رضا نسبت به مواضع ایدئولوژیک سازمان بسیار متعهد و محکم بود. او پیوسته در دفاع از آرمان‌های سازمان رنگ صورتش سرخ و آتشین می‌شد...».

یکی دیگر از همبندان سابق رضا در این رابطه نوشته است:

«سیدرضا از بچه‌هایی بود که در بند ۳ واحد یک زندان قزلحصار، به‌علت موضع‌گیری‌های مقاومش توسط حاج داوود به زیر هشت کشیده شد و بعد از تهاجم پاسداران و زیر ضرب گرفتن مداوم او، به بند بی‌آب منتقل و بعد هم به زندان گوهردشت منتقل گردید. روحیه تزلزل‌ناپذیر او از لبخندهای همیشگی‌اش بارز بود. تمام دوره انفرادی ۲ سال و نیم خود را با شهامت طی کرد و به‌رغم این‌که غده ناشناخته‌ای در ران پایش او را اذیت می‌کرد هیچ‌گاه نزد بچه‌ها لب به ابراز درد نمی‌گشود. برای درمان آن غده که خطرناک می‌نمود خیلی با پاسداران کلنجار رفت، ولی هیچ اقدام مؤثری نکردند. رضا از تواضع خاص خودش برخوردار بود. ضمن این‌که مرزبندی‌های قاطعی با رژیم و زندانبانان داشت...».

وی پس از گذراندن دوران سخت زندان‌های قزلحصار و گوهردشت، به زندان گیلان منتقل شد و نهایتاً در جریان قتل‌عام سال ۱۳۶۷ به همراه هزاران مجاهد سر موضع دیگر، به‌دلیل استواری بر مواضع انقلابی و مجاهدی‌اش به شهادت رسید.

یاد و خاطره سیدرضا هدایتی، این مجاهد شجاع و وفادار به آرمان‌های انقلاب، همیشه در دل‌های کسانی که به آزادی و عدالت باور دارند، زنده خواهد ماند. راهش پررهرو باد.