مجاهد شهید سید حمید خضری؛ نماد استواری و شرافت در مسیر آزادی

 

محل تولد: تهران

سن: ۲۳

تحصیلات: راهنمایی

محل شهادت: تهران

محل زندان: اوین

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

مجاهد شهید سید حمید خضری، متولد ۱۳۴۴ در تهران، از همان سال‌های نوجوانی با آرمان مجاهدین خلق آشنا شد و فعالیت‌های انقلابی خود را از سال ۱۳۵۸ در قالب تشکیلات دانش‌آموزی میلیشیا آغاز کرد. او که در دوران فاز سیاسی انقلاب، فعالانه به تبلیغ مواضع سازمان از طریق پخش نشریه و اعلامیه می‌پرداخت، بارها توسط اوباش و مزدوران خمینی که به "فالانژها" شهرت داشتند، مورد حمله قرار گرفت. با این حال، هر بار با عزمی راسخ‌تر به فعالیت‌هایش ادامه می‌داد.

دستگیری و مقاومت

پس از قیام سی خرداد ۱۳۶۰، حمید فعالیت خود را در تیم‌های عملیاتی مجاهد خلق ادامه داد. او در جریان تظاهرات پنجم مهر همان سال دستگیر شد و تحت شکنجه‌های وحشیانه پاسداران قرار گرفت. با وجود این شکنجه‌ها، حمید قهرمانانه مقاومت کرد و دژخیمان نتوانستند به اطلاعات بیشتری دست یابند. با این حال، به دلیل سابقه هواداری و فراری بودن از سی خرداد، به ۱۲ سال زندان محکوم شد و به زندان قزل‌حصار منتقل گردید.

زندگی در زندان و مقاومت بی‌پایان

در زندان قزل‌حصار، حمید به یکی از فعال‌ترین اعضای تشکیلات زندان تبدیل شد. دژخیمان به امید شکستن روحیه‌اش، او را به سلول انفرادی منتقل کردند و تحت شکنجه‌های شدید قرار دادند. حاج داوود رحمانی، رئیس جنایتکار زندان، تلاش می‌کرد با جدا کردن زندانیان کم‌سن‌وسال مانند حمید، آنها را تحت فشار بیشتری قرار دهد. اما حمید با روحیه‌ای قوی و اراده‌ای شکست‌ناپذیر، به فعالیت خود ادامه داد و به انتقال خطوط و پیام‌های تشکیلاتی در بندهای زندان پرداخت.

در دوران زندان، حمید دچار مشکلات بینایی شد و خانواده‌اش برای گرفتن مرخصی درمانی تلاش کردند. اما دژخیمان تنها به شرط "مرگ بر منافق" گفتن، حاضر به دادن مرخصی بودند. حمید قاطعانه این شرط را رد کرد و با روحیه‌ای مقاوم به مبارزه ادامه داد.

قتل‌عام ۱۳۶۷ و شهادت

در تابستان خونین ۱۳۶۷، حمید خضری پس از ۷ سال زندان و شکنجه، در برابر هیأت مرگ خمینی قرار گرفت. وقتی از او درباره اتهامش سؤال شد، با افتخار و قاطعیت پاسخ داد: "مجاهد خلق هستم." این پاسخ کافی بود تا دژخیمان او را به پای چوبه دار بفرستند. او در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۶۷ در اوج شرافت و استواری به شهادت رسید.

خانواده‌ای سرفراز در راه آزادی

حمید تنها شهید این خانواده نبود. برادرش، اصغر خضری نیز پس از ۷ سال زندان و شکنجه در قتل‌عام ۶۷ به شهادت رسید. دژخیمان حتی پس از شهادت این دو برادر، با وقاحت تمام از خانواده‌شان خواستند هزینه تیر خلاص را پرداخت کنند. پدر حمید و اصغر، با افتخار اعلام کرد: "خط من همان خط فرزندانم است و به آنها افتخار می‌کنم."

پیکر پاک حمید و اصغر هیچ‌گاه به خانواده‌شان تحویل داده نشد، اما دژخیمان قطعه ۱۰۵ بهشت زهرا را به‌عنوان محل دفن آنان نشان دادند. یاد این دو قهرمان جاودانه در قلب تمام آزادیخواهان ایران زنده است.

یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد.