در قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷، خمینی کمر بسته بود تا نسل مجاهد را از روی زمین بردارد، در این میان حتی متخصصین و دانشگاهیان و پزشکان و پرستاران نیز در امان نماندند.
این متخصصین نه برای کسب مقام و حتی مداوای عده‌ای از هموطنان خود بلکه برای درمان دردهای مردم محروم و ستم‌دیده خود پا به میدان مبارزه گذاشته بودند. آنها زمانی‌که هیأت مرگ در برابرشان پرسیدند اتهامت چیست؟ با غرور و افتخار فریاد زدند: «مجاهد»
دکتر محسن مهرانی
دکتر منصور پایدار
دکتر فرزین نصرتی
دکتر معصومه کریمیان (شورانگیز )
ابوالقاسم ارژنگی
محمد محسن وزین
دکتر مقصود و منصور حریری
دکتر علی درودی،
دکتر طبیبی نژاد
مهندس افسانه شیرمحمدی
محمود احمدیانی، مهرداد اردبیلی، محمد جنگ زاده، محسن وزین، محمد کرامتی، روشن بلبلیان، ابوالقاسم ارژنگی، محسن بهرامی، عباس پورساحلی، مهندس فضیلت علامه
مریم گلزاده غفوری و فریبا عمومی دانشجویان ریاضی دانشگاه تهران
فروزان عبدی دانشجوی رشته تربیت‌بدنی تهران و عضو تیم ملی والیبال زنان ایران
راضیه آیت‌الله‌زاده شیرازی دانشجوی فیزیک
عفت اسماعیلی دانشجو
مریم ساغری خداپرست دانشجو
پروین حائری دانشجوی فوق‌لیسانس زبان دانشگاه تهران
سودابه منصوری دانشجوی تهران
سودابه شهپر دانشجوی تهران
حوریه بهشتی تبار دارای دو فوق‌لیسانس و یک لیسانس از دانشگاههای تهران
نیره فتحعلیان و هما رادمنش دانشجوی تهران
فضیلت علامه دانشجوی مهندسی الکترونیک
مینا ازکیا دانشجوی تربیت معلم
سیمین بهبهانی دهکردی و زهرا شب زنده دار'، دانشجویان پزشکی مجتمع پزشکی طالقانی تهران
اعظم طاقدره دانشجوی مهندسی شیمی علم و صنعت تهران
مهین قربانی فیزیک دانشگاه تربیت معلم تهران
مریم رجوی: وقتی در میدان اعدام گفتند درود بر آزادی و مرگ بر ارتجاع، این خلق ایران بود که فریاد می‌کشید.
پس آنها نمرده‌اند، بلکه مظهر زندگی واقعی مردم ایران هستند.
برای همین است که این صدا خاموش نمی‌شود. این نام‌ها فراموش نمی‌شود. این داستان هرچقدر بازگو می‌شود، ناتمام است و هم‌چنان رازیست ناگفته از مقاومت یک خلق. از مقاومت مجاهد خلق در سیاه‌ترین دوران تاریخ ایران زمین.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر