تهمینه ستوده سال ۱۳۴۲در تهران متولد شد. بعد از انقلاب ضد سلطنتی از فعال‌ترین میلیشیای دانش‌آموزی جنوب تهران بود. یک پایش فلج بود و به‌سختی راه می‌رفت. هنگامی که دستگیر شد، دژخیمان به‌طور مستمر روی پای فلج او شلاق می‌زدند و بسیار آزارش می‌دادند. اما هرگز موفق نشدند کمترین خللی در ارادهٌ او ایجاد کنند.
سال۶۶ با تهمینه در اتاق دربستهٌ بند یک آموزشگاه در زندان اوین بودیم. رژیم شرایط بسیار سختی ایجاد کرده بود. بچه‌ها در برابر فشارها تحمل می‌کردند ولی گاهی فضا بیش از حد سخت و سنگین می‌شد. در یکی از همین روزها بود که در گوشه‌یی با تهمینه نشسته بودیم و کتابی را می‌خواندیم. تهمینه ناگهان در حین خواندن کتاب متوقف شد و گفت: «می‌دانی چه احساسی دارم؟ در این سختیها تنها چیزی که می‌تواند ما را سرپانگهدارد، حرفها و رهنمودهای مسعود است من فقط با کلام و پیام مسعود می‌توانم از پس این وضع برآیم».
تهمینه تنها فرزند خانواده‌اش بود و او را به‌جرم شرکت در تظاهرات ۳۰خرداد دستگیر کرده بودند، اما هیچ سند و مدرکی از او نداشتند.
بین تهمینه و دژخیمان خمینی یک جنگ رو‌در‌روی علنی وجود داشت و او در هیچ زمینه‌یی کمترین امتیازی به رژیم نمی‌داد. چه رسد به این‌که از او توبه می‌خواستند تا آزادش کنند. سرانجام این مجاهد پرشور در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷ با فتوای خمینی ضدبشر در زندان اوین به شهادت رسید.
0 نظرات:
ارسال یک نظر