مجاهد شهید هادی محمدنژاد لفمجانی؛ از دانشگاه تا قتل‌عام ۶۷، ایستاده تا آخرین نفس!

 

محل تولد: لاهیجان

سن: ۲۸

تحصیلات: دانشجوی زیست شناسی

محل شهادت: کرج 

تاریخ شهادت: ۱۳۶۷

محل زندان: زندان گوهردشت

با یاد و نام مجاهد شهید هادی محمدنژاد لفمجانی، دانشجوی مقاومی که تا واپسین لحظات حیات، بر آرمان مجاهد خلق بودن ایستاد و در قتل‌عام بزرگ زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، سرافرازانه به دار آویخته شد.

هادی محمد‌نژاد در سال ۱۳۳۹ در لاهیجان دیده به جهان گشود و تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را در همان شهر گذراند. او سپس در رشته زیست‌شناسی دانشگاه گیلان پذیرفته شد و همزمان با فعالیت‌های دانشجویی سیاسی، با آرمان‌های سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد.

در جریان خیزش مردمی سال ۱۳۵۷ علیه دیکتاتوری شاه، هادی از فعال‌ترین نیروها در صف مقدم اعتراضات بود. پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، به‌صورت حرفه‌ای و تمام‌وقت در ارتباط با سازمان، فعالیتش را در لاهیجان و سپس رشت آغاز کرد و در بخش دانشجویی نقش کلیدی داشت.

اما با بسته شدن دانشگاه‌ها در سال ۱۳۵۹ به‌دستور مستقیم خمینی تحت عنوان «انقلاب فرهنگی»، هادی مستقیماً با ستاد سازمان در رشت مرتبط شد. محبوبیت مردمی، فعالیت‌های سیاسی و شناخته‌شده بودن خودش و برادران مجاهدش، باعث شد در اواخر سال ۵۹ توسط پاسداران دستگیر و به زندان سپاه رشت منتقل شود.

از همان آغاز، او تحت شکنجه و فشارهای مستمر قرار گرفت. پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، این فشارها به‌شدت افزایش یافت تا شاید او را وادار به تسلیم کنند؛ اما هادی ایستاد. ایستادگی‌اش چنان قوی و تأثیرگذار بود که شکنجه‌گران را مأیوس کرد.

پس از مدتی زندان در رشت، او را به زندان گوهردشت کرج منتقل کردند. در آنجا نیز، به‌عنوان مجاهدی «سرموضع» و مقاوم، با خواندن شعر و سرود و حضور مؤثر در فعالیت‌های جمعی مانند ورزش روزانه، روحیه جمعی زندانیان را بالا نگه می‌داشت. این اقدامات، چنان آزاردهنده برای زندانبانان بود که در سال ۱۳۶۶، او و چند تن از هم‌بندانش را برای فشار بیشتر به فرعی ۸ گوهردشت تبعید کردند.

و سرانجام، در تابستان ۱۳۶۷، وقتی فتوای ضدانسانی خمینی برای قتل‌عام مجاهدین زندانی صادر شد، نام هادی محمدنژاد نیز در فهرست قربانیان قرار گرفت. او را به‌دلیل سرموضع بودن، در روز ۱۷ مرداد به «سالن مرگ» بردند. همان روز، از طریق مورس روی دیوار، به یکی از هم‌بندانش گفت که او را برای دیدن صحنه‌های اعدام سایر مجاهدان برده‌اند و افزوده بود: «چون همچنان بر موضعم ایستاده‌ام، گفتند فردا اعدامت می‌کنیم.»

و همین‌گونه شد؛ هادی محمدنژاد در تابستان ۱۳۶۷ سرفرازانه اعدام شد و به کاروان بزرگ شهدای قتل‌عام پیوست؛ بدون آنکه حتی یک گام از آرمانش عقب بنشیند.

خانواده‌ٔ هادی، خود سندی از ایثار و فداکاری‌اند. سه برادر دیگرش و همسر یکی از آنان نیز از شهدای سرفراز سازمان مجاهدین خلق ایران هستند:

فریدون محمد‌نژاد – شهادت در ۱۷ شهریور ۱۳۶۰

مهدی محمد‌نژاد – شهادت در ۱۹ مهر ۱۳۶۰

محمد محمدنژاد – شهادت در درگیری شهریور ۱۳۶۰

سید اقدس میرحسینی مقدم – همسر برادر هادی، شهادت در اوایل سال ۱۳۶۱

این خانواده، گواهی زنده بر حقیقت خونین و غرورآفرین تاریخ مقاومت ایران است.