محل تولد: اشترینان
شغل: دادیار دادستانی گچساران
سن: ۳۰
تحصیلات: لیسانس
محل شهادت: خرم آباد
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
با گرامیداشت یاد مجاهد شهید عزیزالله ابراهیمی گودرزی، دادیار دادستانی گچساران، مردی که مسیر شرافت و ایستادگی را از دفتر عدالت تا پای چوبه دار طی کرد؛ مجاهدی از دیار اشترینان که در قتلعام تابستان ۱۳۶۷، سرفرازانه بر عهد خود با خلق و آرمانش ماند و جان باخت، اما تسلیم نشد.
شهید عزیزالله ابراهیمی در سال ۱۳۳۷ در اشترینان از توابع بروجرد، در خانوادهای محروم و کارگری چشم به جهان گشود. کودکیاش در کوچهباغهای ساده و بیتجمل گذشت، جایی که خانهشان بیشتر شبیه به کاروانسرا بود و با ۱۰ خانواده دیگر در یک حیاط مشترک زندگی میکردند. از ۱۲سالگی در کنار پدر کارگرش، هر تابستان به تهران میآمد تا خرجی خانواده را کمک کند و تا پایان شهریور، آجر و گِل و سیمان روزگارش بود.
در کنار سختکوشی، تیزهوشیاش زبانزد بود. با یکبار خواندن، هر مطلب را حفظ میکرد و همواره با معدل ۱۹ تا ۲۰ از مدرسه فارغالتحصیل میشد. در دوران دبیرستان به مسائل سیاسی علاقهمند شد و در همان سالها، بذر آگاهی و مقاومت در جانش ریشه زد.
پس از اخذ دیپلم، وارد دانشکده حقوق شد و در سال ۱۳۵۸ با مدرک لیسانس فارغالتحصیل شد. سپس در سمت دادیار دادستانی گچساران مشغول بهکار گردید. اما برای عزیز، عدالت صرفاً نوشتن احکام نبود. او با هواداران سازمان مجاهدین در بروجرد و اشترینان در ارتباط بود و از جایگاه شغلی خود برای کمک به زندانیان سیاسی مظلوم استفاده میکرد.
یکی از اقدامات بینظیر او، فراری دادن ۵ زندانی سیاسی از دادستانی گچساران بود. پس از لو رفتن این اقدام، فوراً گچساران را ترک کرد و به تهران رفت. در تهران، برای ایجاد شرایط عادی، بهعنوان مسئول آرشیو روزنامه کیهان شروع به کار کرد، اما شناسایی شد و پس از لو رفتن، توسط پاسداران بازداشت و به اوین منتقل شد.
در زندان اوین، عزیز بهمدت یک ماه زیر وحشیانهترین شکنجهها قرار گرفت. آسیبهایی که طی آن دوران دید، تا سالها بعد هم در بدنش باقی ماند و چرک کلیه یکی از یادگارهای آن شکنجهها بود. مدتی بعد، او را به زندان گچساران منتقل کردند، اما در یکی از مراجعات به دادستانی، موفق به فرار جسورانهای شد.
در پاییز ۱۳۶۲، زمانی که در تلاش برای خروج از کشور بود، در نقطه مرزی توسط یکی از مزدوران رژیم که خود را راه بلد معرفی کرده بود، به دام افتاد. او توسط سپاه زاهدان دستگیر و دوباره به زندان گچساران منتقل شد. در دادگاه فرمایشی رژیم، به ۱۰ سال زندان محکوم گردید.
از سال ۱۳۶۲ تا زمان شهادتش در ۱۳۶۷، عزیز ابراهیمی در زندانهای مختلف، بهدلیل مقاومت، تأثیرگذاری بر سایر زندانیان، و حفظ مواضع انقلابیاش بارها و بارها بین زندانها جابجا شد. اما هیچگاه از آرمانهایش فاصله نگرفت.
سرانجام، در تابستان خونین ۱۳۶۷ و بهدنبال فتوای ضدانسانی خمینی برای قتلعام مجاهدین زندانی، عزیز نیز در فهرست شهدای این جنایت تاریخی قرار گرفت. در زندان خرمآباد، در کنار هزاران مجاهد سرموضع، عزیزالله ابراهیمی گودرزی نیز سرفرازانه به چوبه دار شرافت و ایمانش بوسه زد و به یاران شهیدش پیوست.
او نمونهای از هزاران انسان وارستهای بود که زندگیشان را وقف مردم و آزادی کردند و با وجود فرصتهایی برای نجات خود، راه ایستادگی را برگزیدند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر