محل تولد: تهران
سن: ۲۹
تحصیلات: دیپلم
محل شهادت: تهران
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
محل زندان: اوین
با یاد مجاهد شهید رقیه حنیفی، زنی ۲۹ ساله و هوادار مجاهدین خلق که با پایمردی و شجاعت، در برابر ظلم و استبداد ایستاد و سرانجام در قتلعام زندانیان سال ۱۳۶۷ جان خود را فدا کرد.
رقیه حنیفی در سال ۱۳۳۸ در جنوب تهران، منطقه خزانه، به دنیا آمد. او تحصیلات خود را تا سطح دیپلم ادامه داد و از همان دوران کودکی، محرومیت مردم جنوب تهران و تبعیضهای اجتماعی را از نزدیک تجربه کرد. همین آگاهی، مسیر زندگی او را به سمت مبارزه برای عدالت و آزادی هدایت کرد.
در جریان قیام مردم علیه نظام شاهنشاهی در سال ۱۳۵۷، رقیه حضور فعال داشت. در همان ایام با سازمان مجاهدین خلق آشنا شد و پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، از سال ۱۳۵۸ بهعنوان هوادار سازمان فعالیت خود را آغاز کرد. او در انجمن زنان مسلمان خزانه وابسته به بخش محلات سازمان در جنوب تهران، نقش فعالی داشت و جدیت و تلاشش در پیشبرد مسئولیتهای محوله چشمگیر بود.
بهرغم فشارها و حملات چماقداران رژیم، رقیه جسورانه از سازمان دفاع میکرد، دکههای خیابانی برای معرفی انتشارات و نشریههای سازمان را اداره میکرد و قدمی به عقب برنمیداشت. او همچنین بهعنوان میلیشیایی پرشور در جریان تبلیغات انتخاباتی اولین دوره ریاستجمهوری و انتخابات مجلس حضور فعال داشت و در تظاهراتهای اعتراضی علیه سیاستهای سرکوبگرانه ارتجاع حاکم، از جمله در تظاهرات مادران ۷ اردیبهشت ۱۳۶۰، شرکت کرد.
در روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، در جریان تظاهرات بزرگ و مسالمتآمیز سازمان، که بهفرمان خمینی سرکوب شد، رقیه دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. او تحت نظر جلاد مشهور لاجوردی انواع شکنجهها را تحمل کرد و همچنان استوار باقی ماند؛ همبندیان او نقل میکنند که «رقیه جزو زندانیانی بود که سرموضع شناخته میشدند».
پس از گذراندن دوران بازجویی و محکومیت به ده سال زندان در بیدادگاههای رژیم، سرانجام رقیه حنیفی در جریان قتلعام زندانیان سال ۱۳۶۷ توسط فتوی خمینی ملعون، همراه با هزاران مجاهد دیگر، به شهادت رسید و به خیل عظیم شهیدان مجاهد خلق پیوست.
در مجلس ختم او، مزدوران وزارت اطلاعات آخوندی خانوادهاش را تهدید کردند تا از برگزاری عزاداری گسترده جلوگیری کنند، اما نام و یاد شهید رقیه حنیفی همچنان در قلب مردم ایران زنده است و الهامبخش نسلهای جدید برای ادامه مسیر مقاومت و عدالت است.
| نامه مجاهد شهید رقیه حنیفی |


0 نظرات:
ارسال یک نظر