محل تولد: تربت حيدريه
سن: ۲۳
تحصیلات: دبیرستان
محل شهادت: مشهد
تاریخ شهادت: ۱۳۶۷
محمدصادق خزایی در سال ۱۳۴۴ در شهر تربتحیدریه متولد شد. او از همان ابتدای زندگی، طعم تلخ فقر و بیعدالتی را در کوچه و مدرسه تجربه کرده بود. با اوجگیری قیام مردم ایران علیه دیکتاتوری شاه خائن در سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷، در حالی که تنها ۱۳ سال داشت، جرقههای امید به آیندهای روشن و آزاد در ذهنش شکل گرفت.
پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، صادق با سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد و به سرعت شیفته راه و آرمان آزادیبخش آن گردید. او در کسوت میلیشیای نوجوان و پرشور به نهاد دانشآموزی سازمان در تربتحیدریه پیوست و فعالیتهایش را آغاز کرد. صادق در تمامی برنامههای سازمان برای دفاع از آزادیها و مقابله با چماقداران رژیم شرکت میکرد و همواره در دکههای فروش نشریه مجاهد و دیگر انتشارات سازمان حاضر بود. با وجود جثه کوچک و سن کم، در برابر حملات وحشیانه پاسداران و چماقداران خمینی با شجاعتی مثالزدنی ایستادگی میکرد و بارها با سر و روی خونین و لباسهای پاره به خانه بازمیگشت.
در تابستان ۱۳۶۰، زمانی که تنها ۱۶ سال داشت، توسط پاسداران دستگیر شد و به شدت شکنجه گردید. شدت جراحات به حدی بود که پشت او با تیغ موکتبری تکهتکه شده و پزشک زندان مجبور به بخیه زدن زخمهایش شد. هرچند پس از مدتی کوتاه آزاد شد، اما دوباره به فعالیتهایش ادامه داد و چند ماه بعد بار دیگر دستگیر گردید. این بار شکنجهها چنان سنگین بود که چشمانش گود افتاده و آثار جراحت سراسر بدن نوجوانش را پوشانده بود. ابتدا حکم اعدام برای او صادر شد، اما به دلیل سن پایین، این حکم به ۱۵ سال زندان تغییر یافت.
صادق برای فشار بیشتر به زندان وکیلآباد مشهد منتقل شد. او به خاطر سن کم و اندام کوچک به "صادق کوچولو" معروف بود، اما جسارت و شجاعتش در میان زندانیان زبانزد بود. در سال ۱۳۶۵، در مرخصی زندان، با طرحی پیچیده از دست مأموران گریخت و خود را به کرج رساند تا مقدمات پیوستن به مجاهدان در مرزهای غرب کشور را فراهم کند. اما توسط یکی از مزدوران خودفروخته لو رفت و دوباره بهدست سپاه دستگیر شد. پس از بازداشت، او زیر شکنجههای وحشیانه قرار گرفت تا جایی که خودش به یکی از همبندانش گفته بود: «جای سالمی در بدنم باقی نگذاشتهاند.»
سرانجام، این مجاهد دلیر که حتی شکنجهها هم نتوانستند ارادهاش را بشکنند، در جریان قتلعام زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷ به فتوای خمینی، همراه با هزاران مجاهد سرموضع، در زندانهای رژیم سربهدار شد. محمدصادق خزایی در ۲۳ سالگی با نثار خون پاکش، نام خود را در تاریخ مقاومت ایران برای همیشه ماندگار کرد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
0 نظرات:
ارسال یک نظر